Dit gedicht is iets aangepast.
www.volkskrant.nl |
Een knal, een gil,
ineens is het akelig stil.
Zoveel geweld,
gapende gaten in een kaal veld.
Veel doden en gewonden,
gesmoord geschreeuw uit vele monden.
Vallende stukken plafond in de hal,
na weer een nieuwe knal.
Rottende lichamen op straat,
ogen van de vijand vol haat.
Zoveel mensen met pijn en verdriet,
waarom zien ze dat nou niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten